ย่อยเนื้อหาตอนจบ Kingdom Hearts χ

ได้เวลาเล่าถึงตอนจบของ Kingdom Hearts χ ที่พึ่งปิดเรื่องไปเมื่อวานซืนนี้

ณ สมรภูมิแห่งการต่อสู้ สาเหตุของการก่อสงครามนั้นยังไม่เคลียร์ คนที่รู้จุดประสงค์จริง ๆ ก็คือพวกโหรที่เป็นหัวหน้าก๊กต่าง ๆ แต่เราที่รับบทเป็นชาวบ้านตาดำ ๆ ก็แทบไม่ต่างอะไรจากตัวหมากของพวกเขา

จากมุมมองของเรา เราเห็นได้ว่าอาเซ็ด (พี่หมีบ้าพลัง) ต้องการพลัง ต้องการอำนาจ อยากยึดครองแสงสว่างทั้งหมดไว้กับตัว อยากสร้างโลกใบใหม่ที่ตัวเองขึ้นเป็นราชา แล้วมีลูกน้องพรรคพวกมากมาย ซึ่งก็ไม่รู้ว่านั่นคือเหตุผลจริง ๆ ของเขาหรือแค่เรื่องบังหน้า

ส่วนอวา (น้องจิ้งจอก) แม้จะก่อตั้งกลุ่มแดนเดเลียน และชักจูงให้ทุกคนหลีกเลี่ยงการต่อสู้ หนีไปจากสมรภูมิ และเอาชีวิตรอดหลังสงครามให้ได้ ทว่าอวากลับปรากฏตัวในสนามรบ และร่วมต่อสู้ไปด้วย อะไรของเมิงงงง!!!

เรื่องของกุลา อิรา อินวี ก็ยังไม่ค่อยจะชัดเจน คงต้องไปดูในเนื้อหาในภาค χ Back Cover เอาสถานเดียว

....................................

เมื่อระฆังสัญญาณแห่งการต่อสู้ดังกังวาน ตัวเราเองที่คิดมาตลอดว่าไม่อยากทิ้งผองเพื่อนมากมายไป ก็เริ่มลังเล มีความคิดขึ้นบ้างแล้วว่าบางทีเราอาจไม่ควรอยู่ร่วมสงคราม แต่โกยไปสู่สถานที่บางแห่งที่อวาเรียกว่า "โลกภายนอก" เราจะมีชีวิตรอด และร่วมสร้างโลกใบใหม่ที่ดีขึ้นได้จากที่แห่งนั้น

ทว่าพอถึงสนามรบ ด้วยบรรยากาศตอนนั้น คุกรุ่น เต็มไปด้วยอันตราย ความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน ความบ้าอำนาจ ความคลั่ง

ทุกคนต่างเข้าต่อสู้ห้ำหั่นกัน โดยไม่แม้แต่จะคิดถึงเหตุผล

พวกเขาสู้เพื่อป้องกันตัว? ด้วยความหวาดกลัวว่าถ้าไม่ฆ่า ก็จะถูกฆ่า?

พวกเขาสู้เพื่อแก่งแย่งซึ่งพลังอำนาจ?

พวกเขาสู้เพราะความภักดีต่อก๊กของตนเอง และความสมัครสมานสามัคคีแก่พวกพ้อง?

หรือพวกเขาสู้เพื่อแก้แค้นให้พวกพ้องที่พึ่งจะล้มตายไปให้ดูต่อหน้า?

ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำตอบ ไม่มีใคร ฟังคำพูดของใคร

จากดินแดนรกร้างว่างเปล่า เมื่อการต่อสู้ครั้งใหญ่อุบัติขึ้น คีย์เบลดมากมายร่วงหล่นกลับคืนสู่ผินดิน หัวใจมากมายปลิวล่องลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า กลับคืนสู่ Kingdom Hearts

"สุสานคีย์เบลด" กลายเป็นชื่อเรียกของสถานที่แห่งนั้น นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา

....................................

ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา เราเห็นเพื่อนพ้องมากมายล้มตายต่อหน้าต่อตา เห็นความสูญเสีย ความโกลาหล ทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นแต่จุดหมายของสงคราม

ด้วยใจที่ยังสั่นเทิ้มอยู่ มาสเตอร์อาเซ็ด (พี่หมี) ก็ชักคีย์เบลดขึ้นต่อหน้าเรา และอยากขอทดสอบว่าเราแข็งแกร่งเหมาะสมพอที่จะกลายมาเป็นลูกน้องเขาหรือไม่?

อาเซ็ดต่อสู้กับเราโดยที่เขาไม่ได้เอาจริง เมื่อเราชนะเขาได้ เขากลับบอกว่าเราเก่งจริง เก่งจนน่าจะเป็นภัยคุกคามกับเขาได้ในอนาคต ดังนั้น ตายหองไปซ้าาาาาา~

หลังจากนั้น เราก็ต้องสู้กับมาสเตอร์อินวี กุลา และอิรา ต่อ ซึ่งทั้งสามก็มาแนวสุภาพปรานี ถามเราอย่างอ่อนโยนว่าไหวมั้ย? ถ้ายังไหวก็มาสู้กัน แล้วจะแทงนิ่ม ๆ เอาให้ไปสบาย

เราเอาตัวรอดจากมาสเตอร์ทั้งหมดมาได้ทั้งหมด แต่ก็โทรมไม่น้อย

เราคิดว่าเรารอดแล้ว แต่ก็ยังเจอมาสเตอร์อวา คนที่ชักชวนให้หนีไปจากสงครามแท้ ๆ แต่เธอกลับเข้าร่วมสงคราม และให้เราชักคีย์เบลดออกมาปะทะกับเธอ

เราพยายามถามหาเหตุผลที่อวาต้องต่อสู้ แต่อวากลับบอกว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรมีใครรู้ (อะไรของเมิงอะเกนนนน)

แล้วอวาก็จะไล่เรา ให้ไปเข้าร่วมกลุ่มแดนเดเลียนของเธอ

หนีไปจากที่แห่งนี้ซะ

....................................

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เรานอนหมดสติอยู่ท่ามกลางสนามรบ ที่ผู้คนเริ่มจะเบาบางลง เหลือเพียงแต่คีย์เบลดไร้ผู้ครอบครอง ที่ปักลงสู่ผืนดิน

ฝนจนกระหน่ำลงมา เราคิดว่าเราตายหองแน่ ๆ ตายหองชัวร์ป๊าบบบ ยังไงก็ล้มตายอยู่ตรงนี้แหละ อัดกับมาสเตอร์ 4-5 คนต่อเนื่องกัน ยังไงก็ไม่รอดดดด

กลางความสิ้นหวัง จิริธีปรากฏตัวขึ้นมา พยายามปลอบเรา มันล้มตัวซุกเข้ามาบนหน้าอกเรา ปล่อยให้เราได้ยื่นมือออกมาลูบตัวมันอย่างอ่อนโยน แล้วเราก็หลับตาลงอีกครั้ง

วินาทีนั้น คิดแล้วว่า ตายหองทั้งแบบนี้แน่ ๆ

แต่แล้วฝนที่ถล่มลงมาอย่างต่อเนื่อง ก็หยุดตกลง แสงสว่างอ่อน ๆ เริ่มปรากฏให้เห็นบนฟากฟ้า

ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหาร่างของเรา แล้วย่อตัวลง มองเราด้วยสายตาที่่อ่อนโยน ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ

"สคูลด์"

อีกทั้ง ชายผมเงินคนหนึ่งได้เดินตามหลังเธอมา ได้ย่อตัวลงต่อหน้าเรา มองเราด้วยรอยยิ้ม

ชายคนนั้นคือเอเฟเมร่าที่เราตามหามาตลอด เอเฟเมร่าที่บางครั้งเราก็สงสัยว่ามันซี้ม่องเซ็ก โดนเก็บไปแล้วหรือยัง เอเฟเมร่าที่ไม่รู้ว่ามันเป็นตายร้ายดียังไง

ในที่สุดก็ได้พบกันอีกครั้ง

ตัวเราที่นอนหมดสภาพอยู่ กัดฟัน เบ้ปาก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

ไม่ต้องพูดจากันให้มากความ เราตำหนิเอเฟเมร่าขำ ๆ ว่ามันผิดสัญญา (ที่นัดให้มาเจอกันที่น้ำพุตอนเที่ยงแล้วดันไม่มาตามนัด) เอเฟเมร่าขอโทษ ก่อนจะยื่นมืออกมาหาร่างของเราที่ยังล้มกองอยู่

"ไปกันเถอะ"

ตัวเรายิ้มทั้งน้ำตา ยื่นมือออกไป จับมือกับเอเฟเมร่าอย่างไม่ลังเล

สู่โลกภายนอก สู่โลกแห่งแสงสว่างที่แท้จริง

....................................

เราไม่รู้ ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว เราจะอยู่ในโลกแบบไหน

มันจะเป็นโลกแบบที่เราใฝ่ฝัน เฝ้าปรารถนาหรือไม่

แต่คนที่จะตัดสิน ตอบได้ ก็คือเรา

สุดท้ายแล้ว สคูลด์ เอเฟเมร่า และตัวเราเอง ก็ไม่ได้ตายในสงคราม

พวกเราก้าวออกไปสู่โลกภายนอก ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

แต่ที่แน่ ๆ ผู้ใช้คีย์เบลด ก็ยังคงดำรงอยู่ต่อไป

เราจะช่วยกันฟื้นฟู สร้างโลกที่งดงามขึ้นมาใหม่ และส่งมอบมันให้กับคนรุ่นต่อ ๆ ไป

ลิงค์ของ Everglow : https://www.youtube.com/watch?v=94M8NNNuEdc

ลิงค์ของ Goldplaneer : https://www.youtube.com/watch?v=xVnsvnOaxoA