บทแปลฉากสุดท้ายของเกม Kingdom Hearts (ภาคแรก)

(เขียนขึ้นเมื่อ 16/03/2007)

โซระ : เหอ?

โดนัลด์ : มีอะไรผิดปกติเหรอ?

โซระ : นายไม่ได้ยินเสียงอะไรเหรอ อ๊ะ! นั่นไง

มิคกี้ : ระวังให้ดี นี่คือจุดพักสุดท้ายที่เธอจะสามารถหาได้ในที่แห่งนี้ พ้นจากนี้ไปจะไม่มีแสงสว่างใดที่จะช่วยปกป้องเธอได้ แต่ไม่ต้องกลัว หัวใจของเธอคืออาวุธที่ทรงพลังที่สุด จำไว้นะ เธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิด Door to the Light ได้

โดนัลด์ : ฉันไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย

โซระ : แปลกจัง... ทั้งที่เป็นเสียงที่คุ้นเคย ทว่าบางทีฉันคงคิดไปเอง

โดนัลด์ : นายไปพักดีกว่านะ!

(โซระเปิดประตูไปยังดินแดนที่ดูเหมือน Destiny Islands)

โซระ : นี่มัน...นี่มันเกาะของฉัน?

(เพื่อนๆตามโซระที่วิ่งเข้าไปยังถ้ำลับของเขา)

เสียงของเซอานอร์ทฮาร์ทเลส : โลกนี้ได้ถูกเชื่อมต่อแล้ว

(สิ่งต่างๆบนเกาะเริ่มหายไป)

กูฟฟี่ : อะไรกันเนี่ย?

เสียงของเซอานอร์ทฮาร์ทเลส : พันธนาการกับความมืดมิด... และในไม่ช้าก็จะมืดสนิทลง ยังมีเรื่องอีกมายมายที่ต้องเรียนรู้

(มหาสมุทรถูกย้อมด้วยสีม่วง)

เสียงของเซอานอร์ทฮาร์ทเลส : แกเข้าใจอะไรแค่เสี้ยวเศษ ความพยามยามที่ไร้ความหมาย คนที่ไม่รู้อะไรเลยย่อมไม่สามารถจะเข้าใจอะไรได้เลย

(ริคุในร่างมืดปรากฏตัวขึ้น กลุ่มของโซระตามเข้าไปประชิดทันที)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : เมื่อมองดูสถานที่เล็กๆแบบนี้ มองไปยังหัวใจที่เสาะหาอิสรภาพ สำหรับพวกเขาเกาะนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากคุกที่ถูกโอบล้อมโดยผืนน้ำ เจ้าเด็กคนนี้ได้มองหาหนทางที่จะออกจากคุกแห่งนี้ เขามองหาหนทางที่จะก้าวข้ามไปยังโลกใบอื่น แล้วเขาก็ได้เปิดใจยอมรับความมืดมิด

(ริคุกลายร่างเป็นเซอานอร์ท)

โซระ : ริคุ!

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : อย่ามารบกวน เสียงของแกไม่มีวันไปถึงที่ๆ เขาอยู่หรอก หัวใจของเขาได้ตกเป็นของความมืดอีกครั้ง โลกทุกใบล้วนเริ่มขึ้นจากความมืดมิด และล้วนต้องกลับคืนสู่ความมืดมิด หัวใจก็ไม่ต่างกัน ความมืดจะแผ่ขยายอยู่ข้างใน มันจะงอกเงยและกลืนกินหัวใจตามธรรมชาติของมัน ท้ายที่สุด หัวใจทุกดวงก็จะกลับคืนสู่ความมืดมิดซึ่งเป็นที่ๆ มันจากมา

(เซอานอร์ทหายวับไปและปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศบริเวณด้านหลังของพวกโซระ)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : เข้าใจรึยัง ความมืดก็คือแก่นแท้ของหัวใจ

โซระ : ไม่จริง! หัวใจอาจเป็นสิ่งที่อ่อนแอ และในบางครั้งมันก็อาจพ่ายแพ้ ทว่าฉันได้เรียนรู้... ว่าส่วนลึกของมัน ที่นั่นมีแสงสว่างซึ่งไม่มีวันดับสูญ!

(เซอานอร์ทฮาร์ทเลสลอยขึ้นเล็กน้อย)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : พวกแกมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่กลับยังไม่เข้าใจอะไร แสงสว่างทั้งหมดต้องเลือนหายไป หัวใจทุกดวงต้องกลับคืนสู่ความมืดมิด!

(พวกโซระตุ๊บตั๊บและตั๊บตุ๊บกับเซอานอร์ท หลังจากที่ระฆังยกสามดังขึ้นแล้ว กลุ่มของโซระก็ได้มาอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่าอันมืดมิด)

โซระ : เหวอ

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : ดูที่ห้วงเหวอันไร้ที่สิ้นสุดสิ! ด้านในนั้นเป็นที่ตั้งของ Heart of all Worlds : Kingdom Hearts!

(ประตูสีขาวปรากฏขึ้นมา สิ่งนั้นคือ Kingdom Hearts ของเซอานอร์ท)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : ดูซะให้เต็มตา แกจะไม่พบแม้กระทั่งแสงสลัวเล็กๆ จากห้วงลึกซึ่งเป็นที่ๆ หัวใจทุกดวงได้ถือกำเนิดขึ้นมา รวมทั้งหัวใจของแก

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : ความมืดได้พิชิตโลกทั้งหมดแล้ว!

(ทันใดนั้น กูฟฟี่และโดนัลด์ก็ถูกดูดเข้าไปในช่องมิติ โซระที่อยู่ท่ามกลางห้วงเหวอันไร้ที่สิ้นสุดกำลังตกลงมา ทว่า...ทันใดนั้นเอง...)

เสียงของริคุ : ยอมแพ้แค่นี้เหรอ? เอาเลยโซระ ฉันเชื่อว่านายแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้!

(ด้วยเสียงของริคุ โซระจึงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง ฮีโร่ของเราบินไปช่วยกูฟฟี่และโดนัลด์ก่อนที่พวกเขาจะมาช่วยกันรุมซ้อมเซอานอร์ทจนหมดสภาพ)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : ไร้ประโยชน์น่ะ ลำพังคีย์เบลดไม่สามารถปิดผนึก Door to the Darkness ได้หรอก, Kingdom Hearts! จงเพิ่มพลังแห่งความมืดให้แก่ข้า...

(ประตูของ Kingdom Hearts เปิดออกโดยที่มีหมอกควันสีดำล่องลอยออกมา)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : ความมืดอันสุดยอด...

โซระ : นายผิดแล้ว! ในที่สุดฉันก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่า Kingdom Hearts คือแสงสว่าง!

(แสงปรากฏขึ้นจากประตูของ Kingdom Hearts แสงอันสว่างจ้าจนทำให้เซอานอร์ทแสบตา)

เซอานอร์ทฮาร์ทเลส : แสงสว่าง? ทำไมกัน...?

(เซอานอร์ทฮาร์ทเลสหายไป แต่ประตูของ Kingdom Hearts ยังคงเปิดอ้าอยู่เล็กน้อย พวกโซระรีบวิ่งเข้าไปโดยหมายที่จะปิดมัน)

โซระ : ไปกันเถอะ!

(ขณะที่พวกโซระกำลังออกแรงดันประตู กูฟฟี่ถึงกับต้องชะงักเมื่อเขาเห็นอะไรบางอย่าง)

โดนัลด์ : เลิกจ้องแล้วดันต่อไปสิ!

(ทันใดนั้นเอง ทั้งสองก็ได้มองเห็นฮาร์ทเลสจำนวนมหาศาลที่อยู่ด้านหลังประตู)

โดนัลด์และกูฟฟี่ : พวกฮาร์ทเลส!?

โดนัลด์ : ต้องรีบแล้ว!

โซระ : ฉันทำไม่ได้...

ริคุ : อย่ายอมแพ้สิ!

(ริคุปรากฏตัวขึ้นที่อีกฟากหนึ่งของประตู)

ริคุ : เอาเลยโซระ! พวกเราช่วยกันทำได้แน่!

โซระ : โอเค!

(ขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันปิดประตู เหล่าฮาร์ทเลสก็เริ่มเข้าประชิดริคุ)

โดนัลด์ : ไม่มีทางแล้ว!

(ทันใดนั้นเองฮาร์ทเลสก็ค่อยๆถูกสอยคว่ำทีละตัวสองตัว กูฟฟี่และโดนัลด์มองเห็นใครบางคนที่โอบล้อมแสงสว่างอันสุกสกาวอยู่ด้านใน เขาคือราชามิคกี้นั่นเอง)

โดนัลด์กับกูฟฟี่ : ฝ่าบาท!

มิคกี้ซึ่งชูคีย์เบลดสีทองขึ้นมา : ตอนนี้แหละโซระ! มาปิดประตูกันเถอะ!

โดนัลด์ : ปิดมันเร็ว!

โซระ : แต่ว่า...

มิคกี้ : ไม่ต้องห่วง มันจะต้องมี Door to the Light อย่างแน่นอน

กูฟฟี่ : โซระ เชื่อฝ่าบาทเถอะ

ริคุ : เดี๋ยวนี้เลย! พวกมันมาแล้ว!

มิคกี้ : โดนัลด์ กูฟฟี่ ขอบใจนะ

(ทุกคนช่วยกันปิดประตู แต่ก่อนที่ประตูจะปิดสนิทลง ริคุมีประโยคหนึ่งที่จะอยากจะบอกกับโซระ)

ริคุ : ดูแลเธอด้วยนะ...

(โซระพยักหน้าก่อนที่ประตูจะปิดลง เขาและมิคกี้ใช้ต่างใช้คีย์เบลดของตัวเองเพื่อปิดผนึกประตูลงพร้อมๆกัน ทว่าหลังจากนั้นเอง โซระก็ได้ก็ได้มองเห็นไครี่ที่กำลังถูกปรากฏการณ์ธรรมชาติส่งกลับไปยังโลกของเธอ โซระรีบเข้าไปหาไครี่ โดนัลด์กำลังจะวิ่งตามเข้าไปแต่กูฟฟี่ก็เข้ามาห้ามไว้เสียก่อน)

โซระ : ไครี่!

ไครี่ : โซระ!

(ผืนดินที่ทั้งสองคนต่างย่ำอยู่ค่อยๆแยกออกจากกัน โซระและไครี่ต่างก็รีบจับมือของกันและกันไว้)

โซระ : ไครี่ ยังจำสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้ได้มั้ย? ฉันจะอยู่กับเธอเสมอ แล้วฉันจะกลับมาหาเธอนะ ฉันสัญญา!

ไครี่ : ฉันเชื่อว่าเธอจะกลับมา!

(เขาทั้งสองไม่อาจเหนี่ยวรั้งกันและกันไว้ได้อีกต่อไป ไครี่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง ทันใดนั้นบทเพลงแห่งแสงสว่างอำไพก็ได้ถูกบรรเลงขึ้นมา เธอได้กลับมาสู่เกาะของเธอตามเดิม เกาะที่ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างกำลังฟื้นคืนกลับมา แสงแห่งความหวังอันระยิบร่วงหล่นมาบนมือของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นไปมองฟากฟ้าและเห็นหมู่ดาวอันสุกสกาว ฝนดาวตกอันงดงามกำลังร่วงหล่นลงมา ธรรมชาติอันงดงามกำลังจะกลับคืนมาอีกครั้ง)

(เมื่อทุกอย่างกลับเป็นปกติแล้ว ไครี่จึงได้เข้าไปในถ้ำลับที่เธอกับโซระเคยมาฝากงานศิลปะเอาไว้ เมื่อเธอได้เห็นภาพที่โซระมอบผล Paopu ให้ไครี่ทาน ภาพแห่งความทรงจำของโซระปรากฏขึ้นและฉีกยิ้มให้กับไครี่ก่อนที่จะหายไป ไครี่ยิ้ม...ก่อนที่หยาดน้ำตาของเธอจะค่อยๆไหลรินออกมาจากนัยน์ตาดวงเล็กๆ เธอหยิบก้อนหินก้อนหนึ่งขึ้นมา และเริ่มต่อเติมรูปนั้นจนกลายเป็นภาพที่โซระและไครี่ต่างก็กำลังมอบผล Paopu ให้แก่กันและกันทาน)

(อีกด้านหนึ่ง พวกของโซระกำลังเดินอย่างอิดโรยอยู่บนถนนกลางทุ่ง)

โดนัลด์ : ตอนนี้เราจะทำอะไรกันดี?

โซระ : เราต้องหาริคุและราชามิคกี้ให้พบ

กูฟฟี่ : แต่เอ่อ...แล้วเราจะเริ่มต้นหา Door to the Light จากที่ไหนล่ะ?

(เมื่อรู้ว่าไร้ซึ่งหนทางที่จะไป พวกของโซระจึงถอนหายใจและคอตกลงพร้อมกัน แต่ในตอนนั้นเอง โซระก็ได้เห็นพลูโตเดินตัดหน้า แถมยังคาบอะไรเอาไว้ในปากด้วย)

โดนัลด์ : พลูโต?

กูฟฟี่ : เฮ้ พลูโต แกไปไหนมา?

โดนัลด์ : (มองไปยังสิ่งที่พลูโตคาบอยู่) เฮ่ย!

กูฟฟี่ : เกาวรสฮ์~ นั่นมันตราของราชานี่นา!

โซระ : เฮ้ นายเห็นราชามิคกี้บ้างมั้ย?

(พลูโตไม่ตอบแต่กลับวิ่งนำทางไป)

โซระ : ทุกคน ไปกันเถอะ!

(พวกโซระไล่ตามพลูโตไปเรื่อยๆ ใบหน้าของโซระเผยให้เห็นรอยยิ้มของความยินดี โดนัลด์กับพลูโตก็กำลังอารมณ์ดีราวกับว่าพวกเขากำลังก้าวลงเรือที่กำลังจะออกไปผจญภัยครั้งใหม่)

มิคกี้ : จำไว้นะโซระ เธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเปิด Door to the Light ได้