พาธเล่น Tomb Raider ถึงบทสุดท้าย

ระหว่างดูหลานเล่นตู้มหลายเด้อ...

กู๋ : แกมีเรื่องที่อยากจะลืม แต่ยิ่งพยายามลืม ก็ยิ่งตระหนักถึงมันมั้ย?

หลาน : อย่ามาพูดให้หนูนึกถึงการบ้านได้มั้ย? หนูกำลังเล่นเกมอยู่นะ!!

กู๋ : ..................

/มองหลานเล่นมาถึงแคมป์ที่ 9/10 เจอกองทัพโอนิกระหายเลือด พุ่งออกมารุมทึ้ง แต่พาธก็พลิ้วหลบเป็นสายน้ำ หลบไปเอาขวานจามหน้าศัตรู และยิงเฮดช็อตเก็บพวกนักธนูได้อย่างไม่ยากเย็น

กู๋ : เดี๋ยวนี้เล่นเกมยิง ๆ ได้พัฒนาขึ้นเยอะเลยนะ ก่อนหน้านี้แกเล่นเกมแนวนี้ได้ห่านจกปลวกมาก ยิงแทบไม่โดน แต่พอเล่นเกมนี้ ช่วงแรกยิงโดนศัตรู แต่ยังเคลื่อนไหวเงอะงะ ....ต่อมาช่วงกลางเกมก็พัฒนาจนผลุบ ๆ โผล่ ๆ และเปลี่ยนตำแหน่งไปมาตลอดเป็น... แต่ยังเคลื่อนไหวโง่ ๆ เหมือนคอมพิวเตอร์... ทว่าตอนนี้เล่นถึงท้ายเกมแล้ว ก็พลิ้วไหวและเคลื่อนไหวแบบ unpredictable สมเป็นมนุษย์ขึ้นจริง ๆ แล้ว แถมยิงเฮดช็อตได้รัว ๆ ตลอดด้วย

หลาน : แน่นอน 'ดับนี้แล้ว นอกจากเรียนเก่งก็ยังมีเซนส์ในเรื่องพวกนี้ด้วย ฝึกอีกหน่อยก็ไปเล่นถล่มคนจริงได้แน่นอน...

กู๋ : รับรองได้เลย

หลาน : รับรองว่าชนะแน่?

กู๋ : รับรองว่าด้วยความไร้ประสบการณ์ในการสู้กับคนจริง ก็จะเสียท่าให้อุบาย กลยุทธของอีกฝ่าย แล้วก็ตายศพไม่สวยโดยไม่มีทางยิงใครตายได้แน่ ๆ

หลาน : อย่าเอาหนูไปเทียบกับพวกที่เล่นเกมยิง ๆ มาเป็น 10 ปีเสะ!! ในออนไลน์มันไม่ได้มีแต่คนแบบนั้น มันก็มีพวกเด็ก ๆ แบบหนูด้วย...

กู๋ : เกม 18+ ที่เด็กผู้หญิงวัย ม.1 เล่นแบบพลิ้วไหวเนี่ยนะ.... ไม่น่าจะมีมั้ง =__O"