IKIGAI เหตุผลของการมีชีวิตอยู่

เห็นแนวคิดทำนองว่า พอไม่ได้ทำงานก็รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า แค่ข้าวไข่เจียวก็ไม่สมควรได้กิน...

ก็รู้สึกนึกถึงพ่อแม่ตัวเอง ที่ทำงานทุกวัน 7 วัน ทั้งปี ไม่มีวันหยุด ถ้าไม่ได้โดนม็อบล้อมบ้าน หรือประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน ก็คงไม่หยุดทำงาน

ตั้งแต่เด็ก เราก็อยากให้พ่อแม่หยุดพัก มาใช้เวลากับลูกบ้าง พาลูกไปเที่ยวบ้าง... ไอ้ที่ไม่ใช่แค่พาไปห้างแล้วรีบกินข้าวให้เสร็จใน 30 นาที แล้วก็รีบพากลับมา สิริรวมออกจากบ้านได้ 2 ชั่วโมง

แต่พ่อแม่ผมก็ไม่เคยพาไปที่อื่นนอกจากห้าง และไม่เคยออกไปนานกว่า 2 ชั่วโมงเลย

พ่อจะรีบอยากกลับบ้านมาทำงานที่บ้านอยู่เสมอ

พ่อกับแม่ชอบตะคอกตั้งแต่เด็กว่า

"วันนี้มึงต้องกินข้าวมั้ยย???"

"ถ้าต้องกินข้าวก็ต้องทำงาน!!"

"ทุกคนต้องทำงาน! ทุกวัน!!"

แล้วผมก็เกิดคำถามขึ้นในหัวว่า "เขาไม่มีคอนเซปต์ ทำงาน จ-ศ 5 วัน เพื่อหาเงินให้พอใช้ 7 วันเหรอวะะ!?" กับ "เขาไม่มีคอนเซปค์ ทำงานจนถึงอายุ 60 ปีหรือน้อยกว่านั้น เพื่อหาเงินให้พอใช้ไปทั้งชีวิตเหรอวะะะ!?" ไม่คิดจะวางแผนระยะยาวบ้างเลยเหรออ คิดแต่จะอยู่กับปัจจุบัน แก้ปัญหาไปที่ละฉาก แค่นั้นเหรอออ!?

อืมมมม ซึ่งกรณีของพ่อแม่ผม ที่มีต้นทุนทางสังคมต่ำ ไม่ได้เรียนหนังสือหรือผ่านการเติบโตในสังคมนักเรียนนักศึกษามา พอพิจารณาแล้ว มันก็ไม่แปลกแหละที่เขาจะไม่มองภาพระยะยาว... แค่เขาเลี้ยงลูก ผลิตผมขึ้นมาเสพกาวได้ ก็นับว่าความสามารถท่วมท้นยิ่งกว่าปาฏิหาริย์มากแล้ว

ทุกวันนี้พ่อแม่ก็ยังทำงานทุกวันไปเรื่อย ๆ แม่จะอายุหลัก 8 กันแล้ว หลาย ๆ ปีถึงจะหยุดพักสักวัน

ครั้งสุดท้ายที่หยุด ก็คือช่วงโควิด กับม็อบล้อมบ้านนั่นแหละ

จนวันหนึ่ง พี่สาวผมเข้าอบรมในที่ทำงาน และวันนั้นอบรมเรื่อง Ikigai

Ikigai (生き甲斐, [i.ki.ɡai]) is a Japanese concept that encompasses the idea of having a purpose in life, a reason for being. It's not just about happiness, but about finding joy and meaning in your activities, both big and small. The concept suggests that everyone has an ikigai, a unique reason for waking up each morning, and that finding it can lead to a longer, more fulfilling life

พี่สาวกลับมาเล่าให้ผมฟัง แล้วเราก็ได้ข้อสรุปพร้อมกันว่า อิคิไกของพ่อแม่เราคือ ตื่นมาทำงานนี่เอง.... 😂

คือเค้าทำงานเพื่อให้ตัวเองรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า และก็อยากจะตื่นมาทำงานทุกวันไปเรื่อย ๆ เพื่อธำรงความหมายในการมีชีวิตอยู่นั่นแหละ

พอผมกับพี่สาวเข้าใจแล้วว่า พ่อแม่เขาทำงานทุกวันไปเพื่อให้ชีวิตมีความหมาย ก็เลยปรับวิธีรับมือใหม่

ผมกับพี่สาว เป่าหูพ่อแม่อยู่เรื่อย ๆ ว่า

"เรามีเงินพ่อ พี่มีเงินพอ พ่อมีเงินพอ แม่มีเงินพอ..."

"พ่อแม่ ไม่ได้ทำงานเพื่อหาเงิน แต่พ่อแม่ ทำงานเพื่อให้มีอะไรทำ"

"ถึงจะหยุดทำงานตอนนี้เลย ก็ทำได้ และอยู่ได้ จะเกษียณเมื่อไหร่ยังไงก็ได้....."

"แต่ที่พ่อแม่ยังทำงานอยู่ทุกวัน ก็เพื่อให้ชีวิตมีอะไรทำ"

"ให้ได้พบเจอผู้คน ให้ได้คิด ให้ตัวเองเกิดคุณค่า"

"ให้ชีวิตตัวเองมีความหมาย และไม่เป็นอัลไซเมอร์"

แล้วผมกับพี่ก็ช่วยกันพูดกรอกเทป กรอวนไป 18 ล้านรอบ เพื่อล้างสมองพวกเขา

มันอาจจะไม่ได้ผลหากพูดไปแค่ครั้งสองครั้ง แต่เมื่อผมกับพี่ ช่วยกันพูดวนไปเรื่อย ๆ ก็เหมือนเขาจะเข้าใจชีวิตกันขึ้นมาแหละ พอเข้าใจแล้ว ก็จะได้ไม่จมกับการทำงานอย่างเคร่งเครียดทั้งที่อายุหลัก 8...