แบร์เร็ตที่เกือบได้ลงไปนอนคุยกับรากมะม่วง
ตอน ป.5 เล่น ก็ไม่ได้คิดอะไรกับฉากแบบนี้นะ...
แต่ตอนนี้ ทั้งวัยที่มากขึ้น ประสบการณ์ มุมมองที่เปลี่ยนไป ประกอบกับความสมจริงในการเล่าเรื่องแล้ว ทำให้รู้สึกว่าอวาแลนซ์ที่เสียผู้นำอย่างเอลเฟ่ ฟุฮิโตะ เชียส์ ไปหมดแล้ว และแบร์เร็ตขึ้นมาสานต่ออุดมการณ์แทนนี่ โคตรสิ้นคิดและจนตรอกมากเลย...
เมื่ออยากหยุดยั้งชินระจากการสูบไลฟ์สตรีมไปแปรรูปเป็นพลังงานมาโค... ก็เลือกวิธีไปไล่วางระเบิดเตาปฏิกรณ์
แผนการบ้องตื้นแบบนี้... ด้วยจำนวนสมาชิกกลุ่มที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือเดียว ในไม่ช้าก็ต้องถูกพวกชินระจับได้และยิงทิ้งเข้าสักวัน
ต่อให้ระเบิดเตาปฏิกรณ์ได้ ชะลอการสูบมาโคไปได้บ้าง... แต่แล้วยังไง? ชินระก็สร้างและซ่อมเตาปฏิกรณ์ขึ้นใหม่ได้ แถมเตาปฏิกรณ์มันกระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก จะไปไล่ระเบิดหมดทุกเตาฯ ก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว.... มันเป็นวิธีการที่แก้ปัญหาไม่ได้ เสมือนเอาสะใจเข้าว่ามากกว่า
แล้วการระเบิดเตาปฏิกรณ์แต่ละที นอกจากจะต้องมีผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บล้มตาย ได้รับผลกระทบจากการระเบิดแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อชีวิตคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างมากมาย
วิธีการแบบนี้ มันส่งผลเสียมากกว่าผลดีซะด้วยซ้ำ
จริง ๆ ตอนท้ายเกมแบร์เร็ตก็คิดได้นะ (ประเด็นนี้จะมาชัดตอนที่ฟาดปากกับรีฟ-เคทซิธท้ายเรื่อง) แต่ช่วงแรกแบร์เร็ตจะไม่อยากพูดออกมา ก่อนจะมาสารภาพว่าก็รู้สึกผิดที่มทำให้คนมากมายล้มตายไปด้วย และอยากจะไถ่บาปกับสิ่งที่ทำลงไปนั้น
แต่ทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณเจโนว่าและเซฟิรอธด้วยนะ
ถ้าเซฟิรอธไม่ประกาศ "รียูเนียน" ขึ้นในตอนที่พวกแบร์เร็ตโดนจับขังคุกพอดี... ทั้งกลุ่มก็คงได้กลายเป็นปุ๋ยลงไปนอนกับรากมะม่วงไปแล้ว
Post a Comment