บันทึกการเล่น FFVII Rebirth - Final Chapter ตอนที่ 1

Chapter 14

น่านฟ้าเหนือมิดการ์

บนคอปเตอร์รู๊ดขับให้พวก Turks ดูแลเส็งกันอยู่
คอปเตอร์ของเส็งกับโฮโจแล่นตามมา
โฮโจบอกเส็งบาดเจ็บสาหัส เขาอาจจะช่วยได้
รูฟัสบอกไม่ต้อง ให้ทีมแพทย์เขาจัดการไป แกมี ของเล่นเยอะละ (ภาพซูมไปโรเช่)
รูฟัสให้อธิบายว่ามันเกิดไรขึ้น โฮโจบอกว่ายังเร็วไปที่จะได้ข้อสรุปทางวิทยาศาสตร์ แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือ เราชาวชินระ สามารถฝันได้ไกลกว่าเดิม
รูฟัสก็บอกว่าคงต้องเห็นด้วย
คอปเตอร์มาถึงมิดการ์
แซ็คอยู่ทางรถไฟ บอกว่าทางขวาไปสำนักงานใหญ่ชินระที่โฮโจอยู่ พร้อมวิธีรักษาคลาวด์ ส่วนซ้ายไปเตา 6 ที่จะระเบิดไปพร้อมกับบิ๊กส์ ถ้าไม่ไปหยุดไว้
โชว์สแตมป์รูปเทอร์เรียร์
แซ็คเอาโบว์แอริธมาพันที่มือ
แซ็คนึกย้อนอดีตตอนคุยกับมาร์ลีน

แซ็ค

"แอริธ มีใจให้คลาวด์งั้นเหรอ?"

มาร์ลีน

"ใช่ เธอชอบเขามาก"

แซ็ค

"คาดไม่ถึงเลยแฮะ"

มาร์ลีน

"ก็คุณไม่เห็น"

แล้วแซ็คก็เลือกไปทางขวา บอกว่ารอก่อนนะคลาวด์ แล้วบิดมอเตอร์ไซค์ไป
ทางซ้ายเกิดแสงขาวพวยพุ่ง ไม่รู้เป็นอิหยัง

บ้านแอริธ (Timeline ที่ 4 - สปิทซ์)

แอริธ - ฮัลโหล รู้นะว่าอยู่นี่ เสียเวลานะคลาวด์ เราเหลือเวลาไม่มากนะ
คลาวด์กับแอริธที่ป่วย ลุกขึ้นมาคุยกันได้ แอริธบอกอาจจะเรียกว่าคืนสู่เหย้า หรือระหว่างทาง (homeward bound) ละมั้ง คิดว่าฝันละกัน ฝันของฉันเอง
คลาวด์จะถามว่าอะไรกันเนี่ย แต่แอริธบอกเล่นตามไปก่อน
สแตมป์ เปลี่ยนเป็นแบบอื่นอีกแล้ว

แอริธบอกไปเดินเล่นกัน แต่สัญญานะว่าอย่ามองขึ้นไป
คลาวด์บอกพูดแบบนี้ยิ่งต้องดูเลย รู้ไม่ใช่เหรอ
คลาวด์ออกไปดู เห็นท้องฟ้าที่เกิดช่องแยก rift

สลัมเขต 5 (Timeline ที่ 4 - สปิทซ์)

แอริธจะอ้อนให้คลาวด์ซื้อที่ติดผมให้ เอาอันไหนก็ได้ที่คลาวด์เลือก
คลาวด์บอกเธอดูแปลก ๆ นะเนี่ย
คนขายบอกให้ฟรีคนละชิ้นนะ
แอริธบอกหลังจากโดนลูกอ้อนไปเยอะ คลาวด์กำลังจะให้ของขวัญชิ้นแรกกับแอริธแล้ว

พอเลือกสแตมป์ คนขายบอกอันนี้ไม่ขาย แล้วให้เข็มกลัดสีเหลืองมาแทน แอริธชอบ
คนขายจะบอกว่าเขาจะคิดช่วงเวลานี้นะ ขอบคุณทั้งสองคน
แอริธจับมือคลาวด์เดินไปอีกทาง
ไปร้านขายขนมอีก ป้าก็บอกให้ฟรีคนละชิ้น
เลือกขนมสแตมป์ไปอีก ป้าก็เอาขนมอื่นมาให้ชิม

คลาวด์จะแหยะ ออกมา
แอริธบอกน่าจะใส่น้ำตาลเพิ่มอีกนะ คลาวด์เสริมว่า เอาของที่ทำให้ลิ้นเขาชาออกด้วย
ป้าบอก ป้าคงต้องไปเริ่มต้นใหม่ ถ้ามีเวลามากกว่านี้ก็ดีนะ

ตึกชินระ (Timeline ที่ 3 - เทอร์เรียร์)

แซ็ค - แค่มาขอพบโฮโจ ไม่ใช่ทั้งกองทัพ
ด้านหลังป้ายปิดชั่วคราว เป็นสแตมป์เทอร์เรียร์
แซ็ค - เอาเถอะ ยังไงโลกก็กำลังจะจบสิ้นอยู่ละ ไม่มีอะไรจะเสียยย
แซ็คบิดมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าไปสู้ทหารที่แห่มารอยิง

สลัมเขต 5 (Timeline ที่ 4 - สปิทซ์)

เสียงเซฟิรอธดังขึ้นว่า ซ่อนอยู่ที่นี่เหรอ ในโลกซึ่งยอมรับชะตากรรมแล้ว อย่างที่แกก็ต้องยอม
ช่างภาพ ให้แต่ละคู่โพสท่าน่ารัก แล้วเขาจะถ่ายรูปให้คู่ที่น่ารักสุด

เตาปฏิกรณ์เขต 6 (Timeline 5 - ปั๊ก)

เสียงแซ็คบอก รอก่อนนะบิ๊กส์
แซ็คกำลังนั่งจกขนมสแตมป์

บิ๊กส์บอกมันไม่มีมาโคเหลือแล้ว ปั๊มมันยังคงดูดต่อไป แต่ขึ้นมาแต่ฝุ่น ไลฟ์สตรีมแห้งเหลือแต่กระดูกแล้ว จะบอมบ์หนึ่งเตาหรือทุกเตา ดวงดาวก็จบสิ้นอยู่ดี (planet’s done either way) พวกเราก็ด้วย
ขาบิ๊กชนโดนระเบิด ร่วงลงไปด้านล่าง บิ๊กกับแซ็ค กระโดดก้มหลบระเบิด แต่แค่เกิดเสียงดังนิดหน่อย เตาไม่ได้เป็นอะไร

บิ๊กส์

"มันไม่ได้ผ่านการทดสอบ คงใช้จริงไม่ได้แฮะ"

"ทำไมเขายังทำอะไรอยู่นี่กันนะ ทำไมต้องรอดมาด้วย"

"ดูสิ ฉันมันไร้ค่า ทำระเบิดก็ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ก็คิดว่าชีวิตมีความหมาย"

"แต่… ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย"

แซ็ค

"ผิดแล้ว ทำไมรู้มั้ย เพราะนายมีความหมายมากมาย กับคนเยอะแยะ"

บิ๊กส์

"แล้วนายมาที่นี่ทำไม"

"อ่อ เข้าใจละ โลกอาจจะจบลงก็จริง แต่ระเบิดก็ยังต้องวาง"

แซ็ค

"ก็ส่วนนึง แต่สำคัญคือ ฉันเป็นห่วงบิ๊กส์"

บิ๊กส์

"ความใจอ่อนแบบนั้น มันจะทำให้อายุสั้น"

แซ็ค

"ก็แค่อยากลงมือ ทำอะไร ควบคุมอะไรบ้าง"

"ให้ได้รู้ว่าตัวเองมีทางเลือก ว่าเส้นทางนี้ โลกนี้"

"คือสิ่งที่ฉันเลือก เอาชีวิตกลับคืนมา"

บิ๊กส์โดนลอบยิงร่วงโดยทหาร

แซ็ค

"ถึงปลายทางแล้วเหรอ โชคชะตานี่ก็ช่างเล่นตลกเนอะ"

(fate's got one twisted sense of humor)

"และกูเนี่ยแหละคือไอ้ที่ตลกกกก"

ทหารแห่มารอยิง

แซ็ค

"แต่กูเบื่อแล้วนะะะ ชีวิตของกู กูลิขิตเอง"

แล้วแซ็คก็วิ่งหนีไป

แซ็ค

“ขออย่าได้เจอกันอีกกกกกกกกกกกกก”

สลัมเขต 5 (Timeline ที่ 4 - สปิทซ์)

ช่างภาพไม่เลือกพวกคลาวด์ โดยบอกว่าดูไม่เหมือนคนมาเดต เหมือนมางานศพมากกว่า
แอริธ - ไม่เห็นจะจริงเลย
ช่างภาพ - ระหว่างยังมีเวลา ก็สนุกกันให้เต็มที่ล่ะ
คลาวด์ - ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่ กลับเธอ อย่าแกล้งโง่สิ
แอริธบอกว่า ถึงที่ของพวกเราแล้วจะบอก สถานที่ ๆ ชอบที่สุดไง

โบสถ์เขต 5 (Timeline ที่ 6 - ชิบะ)

แซ็คนั่งอยู่ กำลังครุ่นคิดว่า คลาวด์ บิ๊กส์ แอริธ จะเลือกยังไงดีนะ
มีจอห์นนี ตาบอดข้างขวา ถือตุ๊กตาสแตมป์วิ่งผ่าน

เซฟิรอธเดินมา จะเข้าโบสถ์ แซ็คถามว่าจะเอาเหรออ
เซฟิรอธบอกไม่ใช่แก
แล้วฟันออกมา มีฟีลเลอร์มากมายมาจับแซ็คไว้

แซ็ค

"ทั้งหมดนี้คือฝีมือของแกสินะเซฟิรอธ แต่มันยังไม่จบ!"

ฟีลเลอร์สีขาว ช่วยแซ็คไว้ กลีบดอกไม้สีเหลืองที่แอริธชอบปลิวมา

แซ็ค

"ฉันจะหาทางให้พบ แล้วจะได้เห็นกัน"

โบสถ์เขต 5 (Timeline ที่ 4 - สปิทซ์)

มาถึงดอกไม้ในโบสถ์ คลาวด์บอกว่าครั้งหน้าขอยาก ๆ กว่านี้อีกนะ

แอริธ

"โฮ่ ครั้งหน้า?"

คลาวด์

"อื้อ ครั้งหน้า"

แอริธ

"ได้ฟังความรู้สึกของคลาวด์แล้ว ดีจังเลย"

"คืองี้ คลาวด์ ฉันชอบเธอมาก ๆ เลยนะ"

"แต่ความชอบ มันก็มีหลายแบบใช่มั้ยล่ะ? แล้วความชอบนี้คือแบบไหนกันนะ"

คลาวด์

"เอาจริง เกิดอะไรขึ้น เธอแปลกมาทั้งวัน"

แอริธ

"ขอโทษนะ"

แอริธโผเข้ากอดคลาวด์ไว้

แอริธ

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าโทษตัวเอง

"คลาวด์ ขอบใจนะ"

แล้วแอริธก็ถอยมา

แอริธ

"ขอโทษนะ ฉันจะไม่เป็นไร"

แอริธถอดโบว์ ยื่นมาเทเรียขาวให้ คลาวด์บอกว่านี่มันของที่แม่เธอให้เธอนี่

แอริธ

"นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของฉัน แต่เป็นการช่วยโลก และช่วยเธอ"

แอริธเอามายัดใส่มือ

แอริธ

"ดังนั้น ขอบคุณนะ คลาวด์ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง"

บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปเป็นฟรุ๊งฟริ๊ง คลาวด์งง
แอริธผลักคลาวด์ลงประตูมิติไป
เซฟิรอธเปิดประตูโบสถ์เข้ามา

แอริธ

"ที่ผ่านมา สนุกมากเลยล่ะ"

คลาวด์ที่ตกลงไปในมิติ มีฟีลเลอร์ขาวพุ่งตามมา

ช่องมิติ

ฟีลเลอร์ขาวดำ สู้กันรอบตัวคลาวด์

เซฟิรอธ

"จงดูธรรมชาติที่แท้จริง ของความเป็นจริงให้ดี"
"เมื่อกรอบของชะตากรรมโดนแหก โลกใหม่ก็เกิดขึ้น"

(เห็นภาพแซ็คตอนเหตุการณ์ทหารพันคน)

เซฟิรอธ

"ดวงดาวนั้นประกอบด้วยโลกมากมาย ที่แผ่ขยายออกมา"

"บางโลกก็พินาศลงอย่างรวดเร็ว บางโลกก็ยืนหยัด"

"แต่กระทั่งโลกที่ยืดหยุ่นที่สุด (resilient) ก็มีชะตาที่ต้องหายไป"

"ทว่าความสูญเสียนั้นไม่ใช่เรื่องที่ต้องอาลัย"

"สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ มันไม่ใช่การตาย มันคือการคืนสู่เหย้า"

"และในอ้อมกอดของดวงดาว ทุกชีวิตก็เป็นหนึ่ง"

"ทุกชีวิตที่เกิดมาเชื่อมโยงกับเธอ ถ้าโลกนี้หายไป ผู้คนก็จะหายเช่นกัน"

คลาวด์นึกถึงที่แอริธพูดในภาคแรกว่า "เขาบอกว่าเขาห่วงแค่ดวงดาว จะทำทุกอย่างเพื่อปกปักรักษาไว้ แต่นี่ไม่ใช่วิธีที่ควรจะเป็น"
เซฟิรอธบอกให้ฟังเสียงของดวงดาว เสียงร้องด้วยความยินดีปรีดา
คลาวด์บอกมันกำลังกรีดร้อง
เซฟิรอธบอก ในที่สุดคลาวด์ก็เข้าใจ
คลาวด์นึกถึงที่เซฟิรอธบอกว่า จะขอยืมพลัง ขัดขืนชะตากรรมไปด้วยกัน 7 วินาทีก่อนที่มันจะอวสาน มันอาจจะเพียงพอสำหรับแก แต่จะทำยังไง ไว้ดูกัน

เซฟิรอธ

"ปล่อยอดีตไปคลาวด์ เพื่ออนาคตอันสว่างไสว"

"เรากำลังจะได้เห็นการรียูเนียนของโลก"

คลาวด์เห็นภาพมากมาย รวมถึงภาพตัวเองกลายเป็นรียูเนียนเดินไปหลุมทางเหนือ เพ้อรียูเนียน

คลาวด์

"ฉันไม่เอาด้วยยย"

เซฟิรอธ

"ดื้อด้านจริงนะ สงสัยต้องผลักดันหน่อย"

คลาวด์พุ่งเข้าไปฟันเซฟิรอธแตกสลาย

เซฟิรอธ

"ขออวยพรให้นะ"

I’ve you my blessing

แล้วคลาวด์ก็ทะลุห้วงกาลเวลามา

ป่าแห่งการหลับใหล

คลาวด์งงว่าอยู่ที่ไหนกันนะ
เซฟิรอธมองไปที่มาเทเรียขาว

เซฟิรอธ

"นั่นไม่ใช่ของที่นี่… สภาพแย่ฉิบ"

(very poor form)

ฟีลเลอร์ดำจะเข้ามาแย่งมาเทเรียขาว คลาวด์สู้
ฟีลเลอร์ขาว มากับแอริธ

แอริธ - วาว เจอกันอีกแล้ว

คลาวด์จะให้แอริธระวังเซฟิรอธ

แอริธ

"ลืมเขาไปก่อน โฟกัสกับตัวเองก่อน"

คลาวด์

"แต่ฉันปกติดี"

แอริธ

"โฟกัสตัวเองก่อน โฟกัสคลาวด์คนที่ฉันตามหามาตลอด ตัวตนที่แท้จริงของเธอ"

"ปล่อยเซฟิรอธให้ฉันเอง ฉันรับมือได้"

"เขาตั้งใจจะใช้มาเทเรียดำ แต่ฉันไม่ยอมให้เกิดขึ้น"

"เซทร่าจะหยุดยั้งเขา และฉันคือเซทร่าคนสุดท้าย"

แอริธขอมาเทเรียขาวกลับไป และขอบคุณที่เอามาคืนให้นะ

เธอเอามาเทเรียขาวไปทำซัมติงที่หลังผม เกิดแสงสีขาวขึ้น แล้วส่งคืน กลายเป็นมาเทเรียว่างเปล่าไร้สี
แอริธพูดต่อ ตอนนี้มันเป็นของคลาวด์แล้วนะ คลาวด์ก็งงว่ามันดูว่างเปล่า
แอริธเดินจากไป คลาวด์พยายามเดินตาม แต่ฟีลเลอร์สีขาวเข้ามาขวางไว้เต็มไปหมด
คลาวด์จำได้ว่าตอนจบ Chapter 13 ที่ร่วงลงไป เขาคว้าแอริธไว้ มีฟีลเลอร์สีขาวมาช่วย พอตกลงไป เห็นแขนตัวเองรองรับหัวแอริธไว้ พอแอริธฟื้นมาก็มีทิฟาอยู่ กับแบร์เร็ต เคทกำลังก้มหัวเหมือนขอโทษหรือขอร้องทุกคน ทุกคนเดินทางกันอยู่ที่ป่าแห่งการหลับใหล แล้วเขาภาพตัดเรื่อย ๆ เหมือนเดินแบบไม่ได้สติ แล้วแอริธก็หายไปในหมอก

คลาวด์ล้มไป พยายามตั้งสติขึ้นมา
แบร์เร็ตบอกว่า ไม่รู้ว่านี่พิษมาโคหรือภาวะเสื่อมสภาพ แต่เขาคิดว่าหายแล้วซะอีก (I thought you were done for it)
คลาวด์บอกขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง
แบร์เร็ตบอกไว้ขอบคุณเรื่องที่ช่วยหามทีหลัง ตอนนี้หาแอริธกันก่อน
เรดบอก แอริธเล่าว่าเมืองโบราณอยู่ถัดจากป่านี้เอง เซทร่าได้สร้างบูชาสถานที่นั่น
ยุฟฟีบอกเซฟิรอธยังขโมยมาเทเรียดำไป แปลว่าเขาสามารถทำลายดาวทั้งดวงเมื่อไรก็ได้ แถมแอริธบอกว่าเธอเป็นคนเดียวที่หยุดเขาได้
คลาวด์ถามว่าแล้วที่นี่มันที่ไหนเนี่ย
เรดบอกแอริธรู้คนเดียว ทิฟาเสริมว่าเราคลาดกันในหมอก และเธอหายไปคนเดียว
คลาวด์เห็นฟีลเลอร์สีดำ และบอกว่าทางนั้นแหละ
ยุฟฟีบอกว่าแอริธบอกว่าตอนอยู่ที่วิหาร เซฟิรอธทำให้คลาวด์สติหายไป ตอนแรกคลาวด์ก็ไม่ยอมรับ ยุฟฟีเลยต้อนว่าแล้วเขาเอามาเทเรียไปจากนายยังไง ไม่ต้องทำเป็นเท่ตลอดก็ได้

คลาวด์

"โอเค เธอชนะ เขาทำให้่ฉันขาดสติ และเอามาเทเรียไป ความผิดฉันเอง"

ยุฟฟีก็บอกว่าเธอก็ผิดเหมือนกัน เธอน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง
แบร์เร็ตถามเห็นคลาวด์ตากระตุกมาตลอดเลย เกิดอะไรขึ้น คลาวด์ก็บอกว่าโดนส่งไปโลกอื่นมา เหมือนจะมีหลายโลกเลยละ
เรดบอกว่าเขาเห็นฟีลเลอร์ในหมอก ถ้าฟีลเลอร์ควบคุมชะตากรรม งั้น เราถูกลิขิตให้แยกจากแอริธงั้นเหรอ? คลาวด์บอกคงใช่
ทิฟาบอกให้สัญญามาเลย ถ้ารู้สึกป่วยหรือมีความคิดแปลก ๆ ให้รีบบอกทันทีนะ เช่นคิดว่าฉันเป็นตัวปลอมไรเงี้ย ไม่ต้องขอโทษ อย่างน้อยก็บอกฉันหรือใครสักคน
เคทขอโทษคลาวด์ที่เขาเอาคีย์สโตนให้ชินระ เขาแค่คิดว่าในเมื่อมันอันตราย งั้นให้มันเกิดขึ้นกับพวกโน้น ก็ดีกว่าเกิดขึ้นกับพวกคลาวด์
คลาวด์บอกไม่ต้องอธิบายหรอก
เคทบอกคลาวด์เป็นคนดีจริง ๆ เดขาไม่ควรได้รับการให้อภัยเลย
คลาวด์บอกตอนนี้เขามีปลาใหญ่ที่ต้องไปทอด
เคทบอก เขาจะช่วยในสิ่งที่ทำได้ มาทอดปลาไปด้วยกัน

เมืองที่ถูกลืมเลือน

วินเซนต์บอกมหานครที่ชาวโบราณมารวบตัวกันเพื่อภาวนา นึกว่าหายไปตามกาลเวลาแล้วซะอีก จนกระทั่งวันนี้

เรดบอกปู่เคยเล่าให้ฟังว่าเป็นหัวใจของอารยธรรมเซทร่า ไม่คิดว่าจะได้เห็น
ฟีลเลอร์ดำมากันเต็ม

คลาวด์บอกพวกมันต่างออกไป ไม่ได้เป็นของชะตากรรมหรือดวงดาว แต่เป็นของเซฟิรอธ
เซฟิรอธโผล่มากลางฟ้า ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้ม แล้วก็เมฆหมอกดำปกคลุม แล้วก็เปิดออกกลายเป็นสีรุ้ง