MV ภาคต่อของภาพยนตร์ เพื่อนสนิท (2005)
เออ ดีใจจังที่ 19 ปีก่อน สมัยมหาลัย ก็ได้ดูหนังเรื่อง 'เพื่อนสนิท' นี้ เงียบ ๆ คนเดียวในโรง พออายุเข้าหลักนี้แล้ว ก็มีคอนเทนต์ Nostalgia เอาใจคนวัยเดียวกัน ผลิตออกมาเรื่อย ๆ .... เราน่าจะได้อยู่กับคอนเทนต์ Nostalgia ช่วงชีวิตวัยรุ่น ไปตลอดชีวิตสินะ
ชีวิตแม่งเหมือนการเดินทาง อันแสนยาวไกลเลยเนอะ
ไข่ย้อยไปถึง DLC ฉากจบนั้นกับดากานดาแล้ว ดีใจด้วยจริง ๆ
พอสองคนนี้เริ่มเอ่ยคำว่า "สบายดีนะ" แล้วอีกฝั่งตอบว่า "สบายดี" ก็รู้แหละนะ ว่ามันเป็นระบบทักทายพื้นฐานอัตโนมัติของคนไทย ไม่ว่าจะสบายดีหรือไม่สบาย แต่ก็ต้องตอบแบบนั้นไปก่อนจะเข้าเรื่อง
นึกถึงวันงานคอนเสิร์ตปลายปีก่อน เคยมีคนถามเราเหมือนกันว่า "สบายดีมั้ย?" มันก็ต้องตอบเพื่อกลบความรู้สึกไปแหละว่า "สบายดี" ทั้งที่เสียงในใจบ่งบอกอยู่ตลอดว่า "ไม่เคยเลย... สักวัน" ความรู้สึกก็เป็นเหมือนพื้นที่ถูกล้อเก้าอี้ขีดข่วนจนสึกหรอแล้วต้องเอาพรมมาวางปิดทับ หรือขาสองข้างที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นอุบาทว์มากมายจนต้องใส่กางเกงขายาวตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ใครเห็น
ดูแล้ว ก็เหมือนเห็นเพื่อนเก่าที่ไปได้ดีแล้ว
ซึ่งไม่ใช่ทุกคน ที่จะไปถึงฉากจบนั้นได้
เข้าไปนั่งอ่านคอมเมนต์แล้ว ทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความหลังอันเจ็บปวด
MV นี้เลยเป็นเหมือนความหวัง ที่อย่างน้อยเราจะได้เห็นเพื่อนพ้อง หรือคนอื่น ได้มีความสุข และร่วมยินดีไปกับพวกเขาด้วยจริง ๆ
Post a Comment